We spraken Negara over haar gamechanger en hoe de sterke visie van haar moeder haar heeft geïnspireerd om onvoorwaardelijk haarzelf te zijn.

Wie was jouw gamechanger?

Klinkt misschien cliché, maar ik denk dat dat vooral mijn moeder is geweest. Ik vind haar een heel sterke vrouw die veel heeft meegemaakt. Ze is geboren in Afghanistan, een moeilijk land voor vrouwen. Ook al lieten de omstandigheden het niet toe, is ze altijd zichzelf gebleven. Ze vertelde mij weleens verhalen over vroeger, bijvoorbeeld hoe ze als kind haar haar kort knipte om op een jongen te lijken, zodat ze ongestoord over straat kon.

Wat ik ook mooi vind, is hoe zij taboes durft te doorbreken. Als zij het ergens niet mee eens is, zoals over de behandeling van vrouwen in Afghanistan of alledaagse seksistische dingen, dan begint ze erover. Ook als ze in een kamer zit met alleen maar oudere mannen, waarmee je volgens de cultuur met respect hoort om te gaan. Zij durft gewoon haar mond te openen.

Dat unapologetically jezelf zijn, dat is iets wat ik ook probeer over te nemen.

Hoe breng jij dat terug in je eigen leven, unapologetically jezelf zijn? 

Ik denk dat ik best koppig ben. Als ik iets wil, ga ik er ook echt voor. Maar als ik iets niet wil, heb ik eigenlijk ook nooit zin om er energie in te steken.

Skaten was in het begin heel eng en moeilijk. En vooral op dat moment is het makkelijk om op te geven. Maar ik ben altijd doorgegaan, ook als het eng was. Ik ging in het begin dan liever op rustige tijden naar skateparks, om niemand in de weg te zitten. Of ik vond dat ik niet goed genoeg was om op een bepaalde plek te skaten. Maar op een gegeven moment heb ik dat opzij gezet, en ben ik gaan beseffen dat ik die ruimte ook echt wel mag innemen.

Voel jij je zelf ooit een gamechanger? Op wat voor momenten?

Ik werd laatst door een vriendin van mij geïnterviewd voor een kunstproject, samen met een vriend. Hij zei toen: ‘Als ik denk aan meiden die skaten in Rotterdam, dan denk ik gelijk aan Negara en Kim, die hebben daar wel naam gemaakt.’ Dat vond ik erg cool om te horen.

Ondertussen zie je best wat meiden skaten, maar toen ik vier jaar geleden begon, kende ik alleen Kim. Ik denk dat je als vrouwen elkaar daarin kan aansporen. Als ik vroeger een vrouw of meisje zag skaten, voelde ik me gelijk wat veiliger. Rustiger, en minder gejudged. Het is fijn om representatie te zien, als bevestiging dat het skate park niet een soort boys-only plek is.

Geïnspireerd geraakt? Kom skaten op 12 september tijdens het Opperclaes Skateboard Festival. Check ons verdere programma en join us!

Waar kunnen we je volgen?

Instagram: negaraf